Günaydin

Günaydin, oftewel goedemorgen!

Vannacht heb ik de slaap niet kunnen vatten en na twee uur hebben te liggen draaien was het de moskee die me deed besluiten de dag te beginnen. Omdat het nog te vroeg is enige actie te ondernemen leek dit mij een goed moment jullie een update te geven van mijn studieperiode in Istanbul.

Studie is niet het eerste waar je aan zal denken als je onderstaande leest. Mijn vorige verslag eindigde op mijn derde lesdag en zoals de meesten wel weten valt er in de eerste week nog niet veel te studeren. Daar komt nog eens bij dat we in Turkije zijn en de helft van de docenten niet kwam opdagen of de hele klas na een korte introductie van 5 minuten naar huis stuurde. Erg relaxt dus. Dat neemt niet weg dat het inschrijfsysteem op Bogazici University geen relaxte aangelegenheid is. Stress, frustratie en wanhoop woedde onder de studenten die niet hun gewenste vakken konden krijgen. Op de introductiedag werd ons door de docenten zelf verteld 'een beetje te liegen' over de problemen die je zou krijgen met de home university als je niet voor een vak werd toegelaten. Sterk advies wat we allemaal hebben toegepast en wat mij uiteindelijk een gunstig rooster heeft opgeleverd; maandag en dinsdag les van 11 tot een uur of 5, maar dan wel vrijdag vrij! Genoeg tijd om het gigantische Istanbul te gaan ontdekken!

Na alle stress van de inschrijvingsprocedure waren we alweer aan vakantie toe. Door de religieuze feestdag Bayram konden we genieten van een 6 dagen lang weekend. Samen met twee andere Nederlandse meisjes en een stel Amerikanen boekten we een vlucht naar het zuiden. Daar hebben we fantastische dagen gehad in het mooie Kalkan waar onze villa gelegen was. Dat het laagseizoen was, was goed te merken aan de bezetting van de andere villa's, namelijk: niet. Zo konden we vanaf het balkon kijken naar de lege zwembadjes om ons heen wat al gauw werd verbloemd op het prachtige uitzicht dat we hadden op het stadje en de zee. Erg cultureel was het uitstapje niet. We hebben voornamelijk genoten van de belachelijk hoge temperaturen voor begin oktober die we in Nederland niet kennen. Dat betekende het strand, een boottocht en terrasjes. Om niet al te passief over te komen besloot ik op de terugweg in Kas te paragliden! Een ervaring die ik niet gauw zal vergeten!

Terugkomen in Istanbul was geen straf en voelde als thuiskomen. Mijn vrienden en ik beschouwen Hisarüstü - onze buurt - als ons dorp waar je altijd wel iemand tegenkomt. In de supermarkt, op straat of op de campus; overal maak je wel een praatje. Afgelopen twee weken ging het gesprek voornamelijk over de protesten die zich veelvuldig afspelen in Istanbul. Uit solidariteit voor de Koerden in Kobani trekken veel Turkse (en ook internationale) studenten erop uit om te protesteren, zo ook op de campus. Vrijwel altijd gaat dit gemoedelijk en is er geen reden om je zorgen te maken. Vanuit de universiteit worden we geïnformeerd over de status van IS, de situatie zoals die nu is en wat we beter wel en niet kunnen doen. Ik voel me hier gewoon veilig.

Bij het lezen van mijn verslag zullen jullie je wel afvragen of ik überhaupt studeer, maar ik word wel echt herinnerd aan het doel van mijn verblijf hier. De midterms komen eraan wat betekent dat ik dit weekend mijn boeken open zal slaan om alles erin te stampen. Mijn grootste motivatie op dit moment is de komst van mijn ouders, broer en zus aanstaande dinsdag! Ze zullen hier maar enkele dagen zijn en die wil ik volop met hen besteden! Pap, mam, Suus en Jan, ik kijk ernaar uit jullie te zien!

Het is al helemaal licht buiten wat betekent dat ik eindelijk op mag staan. Na een bezoekje aan de zaterdag markt voor wat fruit en lekkernijen zal ik me naar de bieb begeven. Gelukkig word ik vergezeld door anderen! Volgende keer zal ik schrijven over het leven van een toerist in eigen stad, aangezien ik deze week eindelijk de beroemde bouwwerken in Sultanahmet zal bezichtigen!

Görüsürüz!